Umowa o pracę na czas nieokreślony może zostać rozwiązana za wypowiedzeniem przez każdą ze
stron, zarówno przez pracownika, jak i pracodawcę. Rozwiązanie umowy o pracę następuje z
upływem okresu wypowiedzenia.
Zgodnie z art. 36 § 1 k.p. okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony i
umowy o pracę zawartej na czas określony jest uzależniony od okresu zatrudnienia u danego
pracodawcy i wynosi:
1) 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy;
2) 1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy;
3) 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.
Do okresu zatrudnienia, o którym mowa w § 1, wlicza się pracownikowi okres zatrudnienia u
poprzedniego pracodawcy, jeżeli zmiana pracodawcy nastąpiła na zasadach określonych
w art. 23 1 k.p., a także w innych przypadkach, gdy z mocy odrębnych przepisów nowy pracodawca jest
następcą prawnym w stosunkach pracy nawiązanych przez pracodawcę poprzednio zatrudniającego
tego pracownika.
W oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o
rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca
wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy.
Pracodawca powinien przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę skonkretyzować na tyle, by była ona
dla pracownika zrozumiała i weryfikowalna. W oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o
pracę zawartej na czas nieokreślony z powodu likwidacji jednego ze stanowisk pracy powinna być
wskazana także przyczyna wyboru pracownika do zwolnienia z pracy.
Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego wyrażonym m.in. w wyroku z dnia 10 września 2013r. w
sprawie I PK 61/13 „w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas
nieokreślony z powodu likwidacji jednego z analogicznych stanowisk pracy powinna być wskazana
przyczyna wyboru pracownika do zwolnienia z pracy (kryteria doboru) chyba, że jest oczywista lub
znana pracownikowi (art. 30 § 4 KP w związku z art. 45 § 1 KP).”
Wypowiedzenie umowy o pracę bez wskazania przyczyny lub bez jej odpowiedniego
skonkretyzowania uważa się za dokonane z naruszeniem prawa tj. przepisu art. 30 § 4 k.p.
W judykaturze przyjmuje się, że sprostanie przez pracodawcę wymaganiom określonym w art. 30 §
4 k.p. polega na wskazaniu przyczyny wypowiedzenia w sposób jasny, zrozumiały i dostatecznie
konkretny. Przepis ten dopuszcza różne sposoby określenia tej przyczyny, jednakże z oświadczenia
pracodawcy powinno wynikać w sposób niebudzący wątpliwości, co jest istotą przyczyny rozstania się
z pracownikiem, gdyż to on ma wiedzieć i rozumieć, z jakiego powodu pracodawca dokonuje
wypowiedzenia.
Naruszenie art. 30 § 4 k.p. ma miejsce wówczas, gdy pracodawca w ogóle nie wskazuje przyczyny
wypowiedzenia lub gdy jest ona niedostatecznie konkretna, a przez to niezrozumiała dla pracownika i
nieweryfikowalna (z uzasadnienia wyroku Sądu Najwyższego z 20 stycznia 2015 r., I PK 140/14).
Pracodawcy bardzo często popełniają błędy składając pracownikom oświadczenie o wypowiedzeniu
umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony, naruszając przepisy o wypowiadaniu umowy o pracę.
Zachęcamy zarówno pracowników, jak i pracodawców do skorzystania z pomocy prawnej radcy
prawnego lub adwokata.
Magdalena Makulska
Kancelaria Radców Prawnych Makulscy & Wieliczko s.c.